All good things...

Lieve vrienden en familie,

Dit is geen eenvoudige blog om te schrijven. Velen van jullie zullen het al vernomen hebben in persoon of via facebook maar Alexander en ik zijn uit elkaar gegaan na 7,5 jaren samen. Ik zeg dit met een zwaar hart denkend aan alle leuke dingen en tijden die ik met Alexander heb meegemaakt. De redenen voor het beindigen van onze relatie zijn in het kort samen te vatten als “het ging gewoon niet meer” verder details doen er verder niet toe voor dit verhaal. Lange afstanden zijn erg moeilijk en brengen vaak meer de verschillen tussen mensen aan het licht dan wat ze samenbrengt. Mijn splitsing met Alexander is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb moeten doen. Ook al heb ik het erg moeilijk nu, ik sta vol achter mijn beslissing en heb ik heb gevoel dat dit op de lange termijn beter voor ons beiden zal zijn.

Dit weekend was erg moeilijk. Op zaterdag waren we bij Alex’s opa die in het ziekenhuis ligt met gordelroos en wat gebroken botten. Dit was confronterend want opa en ik zijn heel gek met elkaar. Ook heb ik Caroline nog even kunnen knuffelen en gedag kunnen zeggen want die was er ook. Daarna was er het feest van As waarbij we (voor degenen die er niet bij waren) allemaal verkleed als oude mensen in een bejaardenhuis thema gefeest hebben. Uiteraard kreeg ik natuurlijk van een man of 30 de vraag waar Alex was en dat was nogal een beproeving. Ik heb elke keer gezegd dat Alexander en ik uit elkaar waren gegaan de dag ervoor en dat hij het niet aankon om toch naar het feest te komen.

Mensen waren over het algemeen geschokt en ik had hen verder niets anders te vertellen. De eerste reactie van binnen is dat je mensen gerust wilt stellen, maar dat zat er helaas niet in. En ja.. Wat moet je dan zeggen? “Ja ik weet het, erg he?”?? Ik neem het ook natuurlijk niemand kwalijk dat ik nogal wat cliches en tegeltjes-wijsheden voorbij heb horen komen want je kunt eerlijk gezegd niets zeggen wat ook maar enigzins iets uitmaakt op dat moment. De fijnste reacties vond ik de knuffels en de vragen hoe het met beiden mij en Alexander ging.

Ik vind het de komende tijd erg belangrijk dat Alex ook goed wordt opgevangen. Alexander is al ongeveer 15 jaar deel van mijn leven en hij zal dus altijd in mijn familie thuishoren. We zijn ook niet boos uit elkaar gegaan en ik denk dat dat voor ons beiden belangrijk was om dat uit te dragen naar mensen. Er is dus geen plaats bij ons voor ongemakkelijkheid en of negatieve toestanden van anderen. Hoe we het verder met elkaar uitvogelen in de omgang dat zullen we gewoon moeten zien. Dat maken we dus ook zelf uit ondanks alle goed bedoelde adviezen. We hebben als ik over 4 weken weer terug ben in NL ook het een en ander uit te zoeken aan spulletjes van mij die nu bij Alex zijn, maar dat komt ook wel goed dan. Er is nu een korte radiostilte waar we elkaar nu gewoon de ruimte geven wetend dat we elkaar kunnen vinden als het te moeilijk wordt. Je kunt niet zomaar van alles naar niets gaan. Voordat Alex en ik een relatie kregen waren we hele goede vrienden. Hopelijk vinden we de weg daar op den duur weer naar terug.

Nu ik weer terug ben in Engeland ben ik weer vol goede moed begonnen met werken en ben ik weer langzaam bezig om de stukjes op te rapen. Ik heb hier een heleboel lieve vrienden die voor me klaar staan en me echt bijstaan. Ik merk dat ik in een korte tijd heel erg geliefd hier ben geworden onder de mensen om mij heen en dat raakt me dieper dan ik dacht. Ik hou van mijn werk en de mensen om mij heen en van Cambridge en ik ben hier oprecht heel erg gelukkig. Ik heb nog meer nieuwtjes maar ik denk dat ik het hier voor nu even bij laat.

Bedankt voor alle lieve woorden en steun die jullie mij en Alex nu al gegeven hebben en die nog gaan komen.

Heel veel liefs,
Charlotte