Alles weer op de rit en de vaart erin

Lieve vrienden en familie,

De afgelopen weken zijn een aaneenschakeling geweest van zowel leuke als vervelende dagen. De dood van mijn grootmoeder heeft me best hard geraakt. Ik denk veel aan haar en aan wat ik samen met haar heb besproken en wat ik van haar heb geleerd. Op sommige dagen ben ik dan ook nogsteeds best teneergeslagen en heb ik nergens zin in. Ik heb dan ook een paar huildagen gehad waarin ik alleen maar in bed heb gelegen en tv heb gekeken.

Ondanks de nodige huilbui-dagen heb ik het grootste gedeelte mijn routine vastgehouden. Mijn werk gaat als een trein en ik heb ook de nodige partijtjes georganiseerd en bezocht. Ik heb bijvoorbeeld de zaterdag voor koninginnedag onze flat versierd met oranje vlaggetjes en een 3 gangen pannekoeken-diner voor vrienden gegeven. Op koninginnedag heb ik na werk hutspot bij vrienden thuis gemaakt met worst. Al deze lekkernijen vielen goed in de smaak. Dat maakt mij altijd erg blij want het maakt mijn avond altijd helemaal goed om mensen te zien genieten.

Vorige vrijdag was dan de begrafenis van oma, dit was best een zware dag. Pap haalde mij s'morgens op. We hadden nog wat tijd te doden dus ik heb vervolgens een klaagzang over onze vieze galerij en Pap's Hindi-sprekende-app aangehoord onder het genot van een kopje koffie. Daarna ben ik (een stuk wijzer in de Indiase taal) met Pap vertrokken naar Forncett st Mary. De dienst was wel mooi en Mam heeft een mooi stuk voorgelezen over oma wat niet te lang was maar wel gevuld met mooie woorden. Na de dienst en begrafenis was er een maatijd georganiseerd door de vrouwen-vereniging waar mijn oma heel aktief in was voordat zij ziek werd. Het was een zware dag, maar het was ook een goede dag in de zin dat oma dit mooi zou hebben gevonden zo.

Toen ik vrijdag thuiskwam kreeg ik inneens mieren in mn kleren en ben ik aan het schoonmaken geslagen. Ik heb in een paar uur tijd met een oude bezem en dweil de hele gemeenschappelijke gang van de flat schoongeveegd en gedweild... Dus Pap... ik luister toch naar je... vind je dat niet fijn? (Ook al heb ik je een ouwe zeik-tor genoemd toen je het zei)

Op de zaterdag na de begrafenis had ik allerlei drukke plannen maar daar is niet van terecht gekomen. Ik heb voornamelijk 'helemaal geen ene moer' gedaan. Toen ik rond de schemering als een vampier eindelijk mijn kamer uitkwam heb ik even een ommetje in de buurt gemaakt maar dit was een grote vergissing. Ik kreeg een vreetbui toen ik langs de buurtsuper liep... dit is niet goed afgelopen. Twee uur en 2350 kcal later was ik misselijk en ben ik maar weer terug mijn bed in gekropen.

Gelukkig zit ik nu weer in een vast ritme en voel ik me weer wat beter. Gisteren ben ik na werk eventjes met Kelly langs de kermis gegaan. Na een ritje iets wat alleen maar beschreven kan worden als een soort van sapcentrifuge voor volwassenen en een broodje worst met mosterd en een zuurstok zijn we maar weer naar huis gegaan. Het was wel even leuk, maar anders werd het teveel van het goeie.

Op werk is het nu een stuk drukker geworden, mijn directe collega Raymundo en zijn partner Eva hebben vorige vrijdag een dochter gekregen en Ray blijft dus even een paar weken thuis. Ik sta nu dus op eigen benen en dit bevalt mij eigenlijk wel. Ik moet alleen wel voor twee werken nu en dat is best heftig. De experimenten zijn zwaar maar om dat alleen af te kunnen is vermoeiend maar wel heel erg bevredigend.

Vanavond staat er een 'graduate supper' in Newnham college op het schema. Ik ken daar verder niemand dus ik ben heel benieuwd hoe dit zal gaan. Het idee is dat ik daar dan andere 'graduates' (mensen die ook hun PhD aan het halen zijn) van mijn 'college' (een soort van groepering van studenten binnen de universiteit) ga ontmoeten. Voor het ergste geval neem ik wel wat te lezen mee. Als niemand aardig tegen me is heb ik dan tenminste nog wat werk te doen. Echter, ervaring wijst erop dat dit waarschijnlijk wel goed zal komen.

Tot de volgende keer,

Groetjes,
Lot